Koło Łowieckie im. "Sabały"
w Zakopanem
w Zakopanem
Tradycja od 1951 roku
Początki zorganizowanego łowiectwa na Podhalu sięgają lat 50-tych XX w. Po II wojnie światowej nieliczni myśliwi zamieszkujący w tych okolicach dzierżawili przyległe tereny łowieckie, podanto polowano na tzw. terenach bezpańskich. Organizacją polowań początkowo zajmował się Wojciech Jarzębowski. Jednakże już w listopadzie 1950 r., podczas jednego z polowań, pojawiła się myśl o utworzeniu grupy, która zajęłaby się kierowaniem i organizacją polowań. Tymsamym w lutym 1951 r. zorganizowano zebranie założycielskie. Wybrano pierwszy Zarząd Koła, którego prezesem oraz łowczym został Wojciech Jarzębowski. Sekretarzem został Leon Podobiński, skarbnikiem Zdzisław Swetkowicz, członkami Zarządu Stanisław Karpiel z funkcją Podłowczego Koła i Stanisław Czubernat z funkcją Prowadzącego polowania. Wybrano również Komisję Rewizyjną, której przewodniczącym został Stanisław Rodziewicz, a członkami Tadeusz Kuźniar i Janusz Domaniewski. Koło zostało zarejestrowane w wydziale Spraw Wewnętrznych Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Zakopanem.
Za patrona obrano Jana Krzeptowskiego Sabałę, a jego podobizna niezmiennie gości na odznakach i sztandarze Koła od początków istnienia. Myśliwi kultywują dawne tradycje, uznając się za spadkobierców "tatrzańskich Polowacy". Bardzo ważnym zwyczajem jest obchodzenie święta patrona myśliwych – Św. Huberta – w dniu, w którym wypada jego święto tj. zawsze 3 listopada, bez względu na to, jaki to dzień tygodnia. Myśliwi hołdują zwyczaj powitania oraz gratulowania udanego strzału poprzez podawanie jedynie palca wskazującego temu, który celnie pociągnął za spust strzelby. Gdy natomiast któryś z myśliwych odchodzi do Krainy Wiecznych Łowów, żegnany jest salwą pamięci, strzelaną w dniu pogrzebu. To jedynie niektóre z tradycji, jakie zostały zachowane po dziś dzień.
Od samego początku prowadzona jest Kronika, w której udokumentowane zostają najważniejsze wydarzenia związane z działalnością i życiem Koła. Liczne zdjęcia i opisy z tomu pierwszego, są prawdziwym wehikułem czasu, przekazem dla nowych pokoleń myśliwych. Można tam znaleźć niesamowite fotografie, dokumentujące wzniosłe wydarzenia, jak i dzień powszedni z pracy myśliwych, z polowań. Działalność pierwszych członków Koła, ich zaangażowanie, bezinteresowna praca na rzecz polskiego łowiectwa, kształtowanie pozytywnego obrazu myśliwych, dały pozytywne rezultaty, czego dowodem jest nadanie przez Prezydium Rady Narodowej Miasta Zakopanego i Gminy Tatrzańskiej "Złotej odznaki za zasługi dla Zakopanego" w 1981 r.
W roku 1984 Koło zorganizowało pierwszą na Podhalu Wystawę Łowiecką. Cieszyła się wielkim zainteresowaniem, zarówno pośród mieszkańców Zakopanego i okolic, jak i turystów. Świadczyć o tym mogą wpisy w Kronice znamienitych osobowości, słowa pochwały i podzięki. Nie była to jedyna wystawa zorganizowana przez Koło. W roku 1994, z inicjatywy Łowczego Romana Głowacz, uroki łowiectwa można było podziwiać także na Orawie. Ponadto młodzież próbowała swoich sił w konkursie strzeleckim, z licznymi nagrodami. Wystawa cieszyła się wielkim zainteresowaniem. W "Sabałowy Cas", w 2009 r., myśliwi zorganizowali już Trzecią Wystawę Łowiecką, W Kuźnicach, również cieszyła się powodzeniem. Niewątpliwie dzięki zaangażowaniu wielu osób, ich pracy i oddaniu, możemy zgłębiać i z bliska podziwiać dorobek myśliwych i ich pracę.
Od początków istnienia, członkowie Koła angażują się przede wszystkich w walkę z kłusownictwem. Nielegalne pozyskiwanie zwierzyny jest jawnie negowane, co więcej, w sytuacjach krytycznych dochodziło do organizowania zasadzek na kłusowników. Wspomnienia z tych wydarzeń są żywe do dziś, często komentowane w prasie. Walka z kłusownictwem jest jednym z aspektów pracy myśliwych. Dokarmanie zwierzyny, dbanie o łowieska, rozsądne zarządzanie gospodarką leśną stanowią chleb powszechny w pracy myśliwych. Lasy zapełniają się paśnikami, brogami, lizawkami, zakłada liczne poletka uprawne i zaporowe. Dziś Koło działa na obszarze przeszło 15 000 ha. Posiada 6 ha gruntów z czego 4,5 ha uprawne, 45 ambon, 70 paśników, 210 lizawek, 5 karmisk, 2,5 ha poletek żernych. Wykładamy rocznie 5 t karmy suchej, 6 ton karmy soczystej, 3 t karmy treściwej, 1 t soli. Koło jest także w posiadaniu dwóch szałasów, przy których co jakiś czas trwaja prace renowacyjne. Są to miejsca, gdzie myśliwi wraz z rodzinani, znajomymi i gośćmi, chętnie spędzają wolny czas, na łonie natury.
W 2008 r. prezes Koła, Janusz Osmola, zainicjował budowę kapliczki Św. Huberta w uroczysku Cikówka. Tam znajdują się tablice z nazwiskami wszystkich myśliwych Koła, którzy odeszli do Krainy Wiecznych Łowów, tam myśliwi oddają salwę pamięci przed polowaniem hubertowskim oraz odbywa się msza polowa tegoż dnia. Z inicjatywy prezesa, w 2009 r. Koło zyskuje swój Sztandar, który odtąd towarzyszy przy najważniejszych uroczystościach. Podanto trzy lata później, otrzymuje nominację do Złotego Medalu Zasługi Łowieckiej, nadawanego przez PZŁ. Uroczystość wręczenia medalu odbyła się w 2014 r.
Za patrona obrano Jana Krzeptowskiego Sabałę, a jego podobizna niezmiennie gości na odznakach i sztandarze Koła od początków istnienia. Myśliwi kultywują dawne tradycje, uznając się za spadkobierców "tatrzańskich Polowacy". Bardzo ważnym zwyczajem jest obchodzenie święta patrona myśliwych – Św. Huberta – w dniu, w którym wypada jego święto tj. zawsze 3 listopada, bez względu na to, jaki to dzień tygodnia. Myśliwi hołdują zwyczaj powitania oraz gratulowania udanego strzału poprzez podawanie jedynie palca wskazującego temu, który celnie pociągnął za spust strzelby. Gdy natomiast któryś z myśliwych odchodzi do Krainy Wiecznych Łowów, żegnany jest salwą pamięci, strzelaną w dniu pogrzebu. To jedynie niektóre z tradycji, jakie zostały zachowane po dziś dzień.
Od samego początku prowadzona jest Kronika, w której udokumentowane zostają najważniejsze wydarzenia związane z działalnością i życiem Koła. Liczne zdjęcia i opisy z tomu pierwszego, są prawdziwym wehikułem czasu, przekazem dla nowych pokoleń myśliwych. Można tam znaleźć niesamowite fotografie, dokumentujące wzniosłe wydarzenia, jak i dzień powszedni z pracy myśliwych, z polowań. Działalność pierwszych członków Koła, ich zaangażowanie, bezinteresowna praca na rzecz polskiego łowiectwa, kształtowanie pozytywnego obrazu myśliwych, dały pozytywne rezultaty, czego dowodem jest nadanie przez Prezydium Rady Narodowej Miasta Zakopanego i Gminy Tatrzańskiej "Złotej odznaki za zasługi dla Zakopanego" w 1981 r.
W roku 1984 Koło zorganizowało pierwszą na Podhalu Wystawę Łowiecką. Cieszyła się wielkim zainteresowaniem, zarówno pośród mieszkańców Zakopanego i okolic, jak i turystów. Świadczyć o tym mogą wpisy w Kronice znamienitych osobowości, słowa pochwały i podzięki. Nie była to jedyna wystawa zorganizowana przez Koło. W roku 1994, z inicjatywy Łowczego Romana Głowacz, uroki łowiectwa można było podziwiać także na Orawie. Ponadto młodzież próbowała swoich sił w konkursie strzeleckim, z licznymi nagrodami. Wystawa cieszyła się wielkim zainteresowaniem. W "Sabałowy Cas", w 2009 r., myśliwi zorganizowali już Trzecią Wystawę Łowiecką, W Kuźnicach, również cieszyła się powodzeniem. Niewątpliwie dzięki zaangażowaniu wielu osób, ich pracy i oddaniu, możemy zgłębiać i z bliska podziwiać dorobek myśliwych i ich pracę.
Od początków istnienia, członkowie Koła angażują się przede wszystkich w walkę z kłusownictwem. Nielegalne pozyskiwanie zwierzyny jest jawnie negowane, co więcej, w sytuacjach krytycznych dochodziło do organizowania zasadzek na kłusowników. Wspomnienia z tych wydarzeń są żywe do dziś, często komentowane w prasie. Walka z kłusownictwem jest jednym z aspektów pracy myśliwych. Dokarmanie zwierzyny, dbanie o łowieska, rozsądne zarządzanie gospodarką leśną stanowią chleb powszechny w pracy myśliwych. Lasy zapełniają się paśnikami, brogami, lizawkami, zakłada liczne poletka uprawne i zaporowe. Dziś Koło działa na obszarze przeszło 15 000 ha. Posiada 6 ha gruntów z czego 4,5 ha uprawne, 45 ambon, 70 paśników, 210 lizawek, 5 karmisk, 2,5 ha poletek żernych. Wykładamy rocznie 5 t karmy suchej, 6 ton karmy soczystej, 3 t karmy treściwej, 1 t soli. Koło jest także w posiadaniu dwóch szałasów, przy których co jakiś czas trwaja prace renowacyjne. Są to miejsca, gdzie myśliwi wraz z rodzinani, znajomymi i gośćmi, chętnie spędzają wolny czas, na łonie natury.
W 2008 r. prezes Koła, Janusz Osmola, zainicjował budowę kapliczki Św. Huberta w uroczysku Cikówka. Tam znajdują się tablice z nazwiskami wszystkich myśliwych Koła, którzy odeszli do Krainy Wiecznych Łowów, tam myśliwi oddają salwę pamięci przed polowaniem hubertowskim oraz odbywa się msza polowa tegoż dnia. Z inicjatywy prezesa, w 2009 r. Koło zyskuje swój Sztandar, który odtąd towarzyszy przy najważniejszych uroczystościach. Podanto trzy lata później, otrzymuje nominację do Złotego Medalu Zasługi Łowieckiej, nadawanego przez PZŁ. Uroczystość wręczenia medalu odbyła się w 2014 r.
Myśliwi, którzy odeszli na Najwyższą Perć:
Edward Bendkowski, Stanisław Czubernat, Jan Daniel, Jan Dzianott, Mieczysław Faryna, Stanisław Fatla, Wojciech Fiedor, Jan Furman, Stanisław Gąsienica, Władysław Gąsienica-Burak, Stanisław Gąsienica-Makowski, Jan Jarmakowicz, Wojciech Jarzębowski, Stanisław Karpiel, Bronisław Kiełb, Edmund Kosobudzki, Andrzej Krzeptowski, Tadeusz Kuźniar, Stanisław Marusarz, Michał Masłowski, Stanisław Mocarny, Stanisław Nędza-Chotarski, Kazimierz Obrochta, Władysław Obrochta, Tadeusz Osmola, Jan Papież, Konstanty Paprzyca, Leon Podobiński, Włodzimierz Popieluch, Artur Prosałowski, Stanisław Rodziewicz, Jan Skupień, Antoni Sławiński, Antoni Słodyczka, Stanisław Słodyczka, Władysław Suleja, Jerzy Świątkowski, Władysław Trzebunia, Stanisław Zaborski, Marian Zarycki, Krzysztof Zięba-Drzymalski, Władysław Żurek.Do Koła Łowieckiego przynależą:
Józef Akincza, Jacek Albrecht, Bronisław Cukier, Alojzy Czaja, Franciszek Długa, Maciej Fatla, Marcin Fatla, Marian Fatla, Michał Fatla, Stanisław Fiedor, Andrzej Fiedor, Józef Gąsienica, Józef Gąsienica-Gładczan, Bronisław Gąsienica-Makowski, Tadeusz Gąsienica-Makowski, Andrzej Gąsienica-Wawrytko, Andrzej Gąsienica-Makowski, Roman Głowacz, Sławomir Głowacz, Karol Gruszka, Hubert Grybel, Jan Grybel, Robert Gryziecki, Jacek Imioło, Józef Jendruś, Kazimierz Kois, Józef Kasprzak, Wendelin Kasprzak-honorowy członek Koła, Andrzej Konieczny, Tadeusz Kraśnicki, Józef Krzeptowski, Jacek Kuczkowicz, Jan Kuczkowicz, Tadeusz Kuczyński, Jan Lamik, Stanisław Lassak, Florian Luberda, Jan Łaciak, Władysław Łukaszczyk, Kazimierz Marduła, Marek Marduła, Krzysztof Matyja, Augustyn Miraj, Stanisław Mrugała, Józef Naciasta, Kazimierz Omylak, Janusz Osmola, Jan Otrębiak, Adam Piekara, Maciej Piekara, Józef Piekarczyk, Andrzej Prokop, Tadeusz Sarniak, Jan Staszel, Andrzej Staszel-Polankowy, Edward Stokłosa, Krzysztof Stopka, Andrzej Stopka-Faktor, Wojciech Strączek, Kazimierz Styrczula, Stanisław Styrczula, Jan Topór, Kazimierz Trzebunia, Tadeusz Trzebunia, Zofia Trzebunia, Stanisław Warchoł, Franciszek Zapotoczny, Dariusz Żmudzki.